Mensen hebben een beperkte kijk op de wereld. Ons brein is niet in staat om de gehele complexiteit te vatten (1). Daarom denken we in 'schema's'. Een schema is een vereenvoudigd beeld van de werkelijkheid. Elke waarneming wordt getoetst aan de bestaande schema's en daar in gepast. Natuurlijk past dat maar gedeeltelijk, gezien de eenvoud van het schema. Voor alles wat afwijkt zijn er twee mogelijkheden:
- 1. In het algemeen wordt de waarneming zodanig aangepast, dat hij in het schema past.
- 2. In enkele gevallen wordt het schema aangepast aan de waarneming.
Dit betekent, dat in een groep mensen iedereen een waarneming anders zal interpreteren. We weten dat echter niet van elkaar. We kunnen het beeld van de werkelijkheid aanzienlijk verfijnen, door onze interpretatie van de werkelijkheid te delen. Vandaar het spreekwoord 'twee weten meer dan een'. Het is dus erg belangrijk om binnen een projectteam met elkaar te overleggen. Een projectleider die gewend is in zijn eentje te overleggen (een 'projectdictator') zal zeker van de juiste weg afdwalen omdat zijn beeld van de werkelijkheid niet gecorrigeerd wordt. Aan ja-knikkers heb je niets in een projectteam.
In projecten geldt dit sterker, omdat een projectteam bestaat uit specialisten. De specifieke kennis van elke specialist moet ingebracht worden in het overleg, om een gebalanceerde beslissing te kunnen nemen.
Dit alles wil niet zeggen dat de projectleider geen beslissingen neemt. Daar moet geen twijfel over bestaan: de leider neemt de beslissing. De rol van de anderen is het inbrengen van informatie waarop die beslissing gebaseerd wordt.
terug(1) Zie mijn boek Waarom managers in sprookjes geloven